Kaderin sırla mühürlenmiş cevabı...

“Hiçbir şeyin sana ait olmadığı bir dünyada, kaybetmekten korktuğun şey nedir.”

Kırk yıl boyunca her gece aynı niyazla secdeye kapanan bir derviş vardı. “Ey Rabbim, cemâlini bana göster. Kalbimi vuslatınla kandır.” Her gece, aynı dua, aynı bekleyiş… Lâkin ne bir rüya indi gönlüne, ne bir ilham üfledi kalbine.

Zaman, sabrın bile gölgesini soldurunca secdeden başını kaldırdı. Kalbi sitemle doluydu. “Ben seni kırk yıl istedim. Sen bir kere bile dönüp bakmadın. Sesime sağır, kalbime uzak kaldın.”